ساخت چسب زخم برای روده‌ها توسط باکتری‌های بدن
تاریخ انتشار: ۲۲ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۵۰۶۹۰
به گزارش ایسکانیوز، اگر پوستتان دچار زخم شود، از چسب زخم برای ترمیم قسمت آسیب‌دیده استفاده می‌کنید؛ اما اگر این زخم در روده ایجاد شود، دیگر نمی‌توان از چسب زخم استفاده کرد.
زمانی که پزشکان می‌خواهند صدمات روده‌ای را درمان کنند، از چسب زخم یا باند استفاده نمی‌کنند. زیرا این مواد به دیواره لغزنده روده نمی‌چسبند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این محققان از نانوفیبرهایی که می‌توانند به دیواره روده بچسبند، یک هیدروژل ساخته‌اند. هیدروژل مذکور از طریق مهندسی باکتری "اشریشیا کلی"(E. coli) ساخته شده است. این باکتری به طور طبیعی در دستگاه گوارش ما زندگی می‌کند.
ولی نکته قابل توجه پژوهش این است که محققان از نسخه غیربیماری‌زای "اشریشیا کلی" استفاده کرده‌اند که فرد را بیمار نمی‌کند و در واقع به سالم‌سازی روده‌ها هم کمک می‌کند.
باکتری‌های مهندسی شده می‌توانند در آزمایشگاه رشد کنند و سپس به یک سرنگ یا اسپری اضافه شوند تا برای ترمیم زخم‌های روده به کار گرفته شوند و کار درمانی خود را آغاز کنند.
البته باید گفت ضخامت این هیدروژل شبیه به ضخامت مخاط طبیعی تولید شده توسط روده‌ها است. "انا دوارج تاته" یکی از محققان پروژه عملکرد هیدروژل را همانند فرآیند خود ترمیمی زخم‌ها توسط بدن دانست.
به طور طبیعی، سلول‌ها در قالب "بیوفیلم" به هم می‌چسبند و از ترمیم یک زخم جلوگیری می‌کنند. ولی فرآیند مهندسی شده توسط محققان دانشگاه "هاروارد" دقیقا عکس این فرآیند را انجام می‌دهد و به زخم‌ها کمک می‌کند که ترمیم شوند.
نتیجه کار هم تولید نوعی بانداژ پاششی برای روده‌ها شده است. این ژل می‌تواند در شرایط سخت معده و روده هم زنده بماند. زیرا خاصیت اسیدی بالای آن باعث می‌شود ژل به به روده کوچک برسد و یک تا پنج روز را در آنجا سپری کند و کار ترمیمی خود را انجام دهد.
در حال حاضر این فرآیند تنها روی حیوان‌ها آزمایش شده است.
انتهای پیام/
178 / 320 زخم روده پوست هارواردمنبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: زخم روده پوست هاروارد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۵۰۶۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
باکتری‌ها برای ما رشته سیم رسانا می‌سازند
رشته‌های پروتئینی مهندسی‌شده که در ابتدا توسط باکتری‌ها تولید می‌شدند توسط دانشمندان برای بهبود رسانایی الکتریسیته اصلاح شده‌اند. در مقاله‌ای که به تازگی در مجله Small منتشر شده است، محققان نشان دادند نانوسیم‌های پروتئینی که با افزودن یک ترکیب زیستی به نام «هِم» اصلاح شده‌اند، می‌توانند الکتریسیته را در فواصل کوتاه هدایت کنند و انرژی را از رطوبت موجود در هوا دریافت کنند.
رشته‌های پروتئینی مهندسی‌شده که در ابتدا توسط باکتری‌ها تولید می‌شدند توسط دانشمندان برای بهبود رسانایی الکتریسیته اصلاح شده‌اند. در مقاله‌ای که به تازگی در مجله Small منتشر شده است، محققان نشان دادند نانوسیم‌های پروتئینی که با افزودن یک ترکیب زیستی به نام «هِم» اصلاح شده‌اند، می‌توانند الکتریسیته را در فواصل کوتاه هدایت کنند و انرژی را از رطوبت موجود در هوا دریافت کنند.
دکتر لورنزو تراواگلینی، نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: یافته‌های ما فرصت‌های تازه‌ای در بخش رشته‌های سیم رسانا باز می‌کند، رشته‌هایی که مبتنی بر پروتئین بوده و برای توسعه قطعات و دستگاه‌های الکتریکی پایدار و سازگار با محیط‌زیست، قابل استفاده هستند. این نانوسیم‌های مهندسی شده در آینده می‌توانند به نوآوری‌هایی در برداشت انرژی، کاربردهای زیست‌پزشکی و حسگری محیطی منجر شوند.
پیشرفت‌ها در زمینه‌های میان رشته‌ای که ترکیبی از مهندسی پروتئین و نانوالکترونیک است، نویدبخش توسعه فناوری‌های پیشرفته بوده که شکاف بین سیستم‌های بیولوژیکی و دستگاه‌های الکترونیکی را پر می‌کند.
دکتر تراواگلینی می‌گوید: هدف ما اصلاح مواد تولید شده توسط باکتری‌ها برای ایجاد قطعات الکترونیکی است. این دستاوردها می‌تواند به عصر جدیدی از الکترونیک سبز منجر شود و به شکل‌گیری آینده‌ای پایدارتر کمک کند.
وی می‌افزاید: بسیاری از رویدادها در طبیعت به حرکت الکترون‌ها نیاز دارند و این منبع الهام‌بخش روش‌های جدید دریافت الکتریسیته هستند. به عنوان مثال، کلروفیل در گیاهان برای فتوسنتز نیاز به حرکت الکترون‌ها بین پروتئین‌های مختلف دارد.
باکتری‌های طبیعی نیز از رشته‌های رسانا موسوم به نانوسیم برای انتقال الکترون‌ها در غشاهای خود استفاده می‌کنند. نکته مهم این است که نانوسیم‌های باکتریایی که رسانای الکتریسیته هستند، پتانسیل تعامل با سیستم‌های بیولوژیکی مانند سلول‌های زنده را دارند و می‌توانند در حسگر زیستی برای نظارت بر سیگنال‌های داخلی بدن استفاده شوند. البته هنگامی که به طور مستقیم از باکتری استخراج می‌شود، این نانوسیم‌های طبیعی به سختی اصلاح می‌شوند و عملکرد محدودی دارند.
دکتر تراواگلینی می‌گوید: برای غلبه بر این محدودیت‌ها، ما یک فیبر را با استفاده از باکتری E. coli مهندسی ژنتیکی کردیم. ما DNA باکتری E. coli را اصلاح کردیم تا باکتری‌ها نه تنها پروتئین‌های مورد نیاز خود را برای زنده ماندن تولید کنند، بلکه پروتئین خاصی را که طراحی کرده بودیم، ساخته و سپس آن را مهندسی کند. ما در آزمایشگاه آنها را به نانوسیم تبدیل کردیم.
این تیم می‌دانست که پروتئین تولید شده توسط باکتری‌ها به خودی خود رسانایی بالایی نخواهد داشت، آنها باید ماده‌ای را به آن اضافه کنند.
هِم (Heme) یک ساختار حلقوی دارد که به حلقه پورفیرین معروف است و یک اتم آهن نیز در وسط آن قرار دارد. این ترکیب وظیفه حمل اکسیژن در گلبول‌های قرمز از ریه‌ها به بقیه بدن را بر عهده دارد.
به نقل از ستاد نانو، تحقیقات اخیر نشان داده است که وقتی مولکول‌های هِم نزدیک به هم چیده می‌شوند، انتقال الکترون را امکان‌پذیر می‌کنند. بنابراین، دکتر تراواگلینی و تیمش هِم را در رشته‌های تولید شده توسط باکتری‌ها ادغام کردند. دکتر تراواگلینی می‌گوید: همانطور که انتظار داشتیم، با افزودن هِم به این رشته، پروتئین رسانا می‌شود، در حالی که رشته بدون هِم هیچ جریانی را نشان نمی‌داد.
انتهای پیام
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟