به نقل از «خبرگزاری برنا»

با جراحی که جنجالی‌ترین روش درمان زخم گلوله را ابداع کرد آشنا شوید

تاریخ انتشار: ۷ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۴۶۷۰۶۲

روزی دکتر سن به این فکر کرد که هر زخمی که در سطح روده رخ میدهد، می‌تواند به همان روشی که لوله کش‌ها هرگونه سوراخ در لوله‌های گاز خانگی را نشان می‌دهند، قابل تشخیص باشد.

به گزارش گروه روی خط رسانه‌های برنا؛ دکتر نیکلاس سن، جراح آمریکایی و بنیانگذار انجمن جراحان نظامی در ایالات متحده، از سال ۱۸۹۷ تا ۱۸۹۸ رئیس انجمن پزشکی آمریکا بود و همچنین وی در زمان جنگ‌های آمریکایی اسپانیا در سال ۱۸۹۸ سمت جراح ارشد را در سطح هنگ ششم در ارتش ایالات متحده داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سن هنگام انجام خدمت در طول جنگ، اغلب به سربازانی برخورد می‌کرد که بر اثر اصابت گلوله در شکم زخمی شده بودند. (سن) در آن زمان فاقد ابزار‌های تشخیصی کافی مانند تصویربرداری با اشعه ایکس بود و از طرفی او و تیمش در تلاش بودند تا تعیین کنند که آیا زخم جلوی پیش روی آن‌ها ساده است یا به دلیل آسیب روده پیچیده است، یعنی اینکه آیا زخم گلوله به روده نفوذ کرده است یا خیر.

آسیب در سطح روده علامت قابل اعتمادی نیست که جراح بتواند روی آن ایجاد کند و تشخیص مثبت بدهد و همچنین این زخم‌های پیچیده هنگام انجام معاینه بدنی مشخص نیستند.

نیکلاس سِن

روزی دکتر سن به این فکر کرد که هر زخمی که در سطح روده رخ میدهد، می‌تواند به همان روشی که لوله کش‌ها هرگونه سوراخ در لوله‌های گاز خانگی را نشان می‌دهند، قابل تشخیص باشد. برای تحقق این امر، سن پیشنهاد کرد که روده با یک گاز بی ضرر از طریق راست روده (رکتوم) متورم شود تا اگر نشتی وجود داشته باشد، گاز روده را به داخل حفره صفاق رها کند و گاز از طریق زخم خارجی خارج بشود و جراح به طور دقیق وجود آسیب به روده را اثبات کند.

(سن) استفاده از گاز هیدروژن را پیشنهاد کرد، زیرا فاقد هرگونه خاصیت سمی است و در صورت تماس با بافت‌های زنده منجر به تحریک نمی‌شود و بافت‌ها به سرعت آن را جذب می‌کنند. علاوه بر این، تشخیص آتش سوزی گاز هیدروژن از بدن بسیار آسان خواهد بود.

روشن کردن آتش در داخل شکم یک سرباز مجروح نیز یک روش موثر برای پاکسازی زخم از هر گونه عفونت و ضدعفونی کردن آن از دیدگاه سن بود.

نیکلاس سن ابتدا چندین آزمایش روی سگ‌ها انجام داد. در این آزمایشات، حیوانات محکم به میز‌های جراحی بسته می‌شدند، بعد از آنکه آرام می‌شدند با یک تپانچه ۳۲ میلی متری از فاصله نزدیک در سطح شکم به آن‌ها شلیک می‌شد.

 

 

بلافاصله پس از شلیک، یک بالون لاستیکی پر از گاز هیدروژن به مقعد حیوان وصل میشد و سپس گاز به تدریج شروع به پمپاژ در روده آن‌ها میکرد. هنگامی که گاز در معرض شعله آتش قرار گرفته و به سمت زخم میرود، گاز مشتعل می‌شود و شعله حاصل از آن آبی است و این نشان می‌دهد که گلوله به روده نفوذ کرده است.) سن) این آزمایشات را روی تعدادی از بیماران انسانی خود انجام داد تا بتواند - در صورت وجود - عوارض جانبی ورود گاز هیدروژن به دستگاه گوارش را تعیین کند. او کنجکاو بود که بداند پمپاژ گاز هیدروژن به بدن چه احساسی ایجاد میکند، پس شخصاً آن را روی خودش آزمایش کرد و یکی از دستیارانش را از طریق مقعد به او گاز هیدروژن زد.

او درباره تجربه‌اش گفت:

احساس نفخ شکم بسیار دردناک بوده و با احساس سرگیجه یا غش همراه است. قسمت بزرگی از گاز از طریق آروغ خارج میشود که با احساس آرامش زیادی همراه است.

نیکلاس سن در حال آموزش گروهی از دانشجویان پزشکی ۱۸۹۵ میلادی

اگرچه اولین بیمار انسانی، که جوانی سیاه پوست ۲۷ ساله بود و از ناحیه شکم در ۳۸ میلی متر مورد اصابت گلوله قرار گرفته بود، از این تجربه جان سالم به در برد، اما این عمل به خودی خود یک موفقیت قاطع قلمداد شد و در پایان این همه جراحان نظامی از آن برای تشخیص ضایعات روده در سربازان آسیب دیده استفاده کردند و تنها پس از رواج تصویربرداری با اشعه ایکس بود که این روش‌ها بی فایده تلقی شدند.

دکتر «نیکلاس سن» در زمینه جراحی پزشکی پیشگام بود و صرف نظر از کار وی در زمینه آسیب‌های مربوط به دستگاه گوارش و روده، دکتر سن چندین تحقیق و آزمایش در زمینه‌های پزشکی دیگر از جمله بیماری حاد لوزالمعده، جراحی‌های پلاستیک و تومور‌های مغز و گردن داشت؛ و همچنین درمان سرطان خون اشعه ایکس. او همچنین از حامیان جراحی آپاندکتومی بود، عملی که در آن زمان چندان معمول نبود. وی همچنین ضرورت و اهمیت کمک‌های اولیه را خواستار شد، که اولین بار توسط جراح نظامی آلمانی (فردریش فون ایزمارک) در سال ۱۸۷۰ مطرح شد. سن گفته‌های جراح سابق آلمان را نقل می‌کرد: سرنوشت مجروحان در دست کسانی است که به زودی برای کمک به آن‌ها وارد عمل میشوند.

منبع: تابناک

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: گاز هیدروژن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۴۶۷۰۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هوش مصنوعی در جستجوی راز آلزایمر: ارتباط بین روده و مغز!

 به گزارش تابناک به نقل از عصرایران، به تازگی از یادگیری ماشینی برای پیش بینی نحوه اتصال متابولیت‌های ایجاد شده در روده با گیرنده‌های موجود در روده و مغز استفاده بسیاری شده است.
 

مجموعه‌ای از متابولیت‌ها و جفت‌های متصل شونده به گیرنده که اخیرا توسط محققان ایجاد شده اند، می‌توانند به منظور روشن کردن نقش میکروبیوم در بیماری آلزایمر مورد استفاده قرار گیرند.

محققان کلینیک کلیولند ویژگی‌های بیش از ۱ میلیون جفت بالقوه متابولیت و گیرنده را ارزیابی کرده‌اند تا ببینند که کدام یک از آن‌ها می‌توانند به یکدیگر متصل شوند. با شناسایی متابولیت‌های متصل به گیرنده‌های خاص، محققان توانستند مسیرهای بیولوژیکی را که این متابولیت‌ها ممکن است تحت تاثیر قرار دهند و همچنین هدف برخی از گیرنده‌ها را شناسایی کنند.

مطالعه مورد نظر از طریق مجله سل ریپورتز در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است. نویسنده اصلی این تحقیق دکتر Feixiong Cheng، مدیر مرکز ژنوم کلینیک کلیولند، در یک بیانیه مطبوعاتی توضیح داد:

«متابولیت‌های روده کلید بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیکی در بدن ما هستند و همانطور که میدانیم برای هر کلید قفلی وجود دارد. البته مشکل این است که ما ده‌ها هزار گیرنده و هزاران متابولیت در بدن خود داریم و تشخیص اینکه کدام کلید با کدام قفل جفت و جور می‌شود، روندی کند و پرهزینه به شمار می‌رود. به همین دلیل است که تصمیم گرفتیم از هوش مصنوعی استفاده کنیم.»

سلامت روده چگونه بر سلامت مغز تاثیر می‌گذارد؟
وجود برخی متابولیت‌ها در روده تا حدی نشان دهنده حضور باکتری‌های خاص در این محیط است، زیرا این متابولیت‌ها از طریق تجزیه مواد غذایی در روده توسط باکتری‌ها ایجاد می‌شوند.

بیماری آلزایمر پیش از این نیز با تغییرات مشخص در میکروبیوم روده در انسان مرتبط شده است و احتمالا روده به واسطه نقشی که در عملکرد ایمنی دارد بر سلامت مغز اثر می‌گذارد. این مطالعات از طریق سری مجلات ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی قابل دسترسی هستند.

دکتر استیو گندرون متخصص ایمونولوژی و غدد درون ریز که در مطالعه اخیر شرکت نداشته، در توضیح مکانیسم‌های احتمالی قیاس زیر را انجام داده است:

«روده را به عنوان یک بازار شلوغ تصور کنید که در آن انواع مواد شیمیایی مبادله می‌شوند. این مواد شیمیایی می‌توانند از جریان خون استفاده و به ایستگاه مرکزی مغز راه پیدا کنند. دانشمندان معتقد هستند که این خط ارتباطی ممکن است بر سلامت مغز اثر بگذارد زیرا اگر بازار (روده) شروع به فروش اقلام نامناسب (مانند مواد شیمیایی التهابی) کند، احتمال ابتلا به زوال مغز وجود خواهد داشت، یعنی همان مشکلی که در آلزایمر می‌بینیم. درست شبیه به این که از مواد فاسد در پخت کیک استفاده شده باشد!»

در حالی که نقش سیستم ایمنی در بیماری آلزایمر به خوبی شناخته نشده است، تحقیقات التهاب را با افزایش خطر ابتلا به این بیماری مرتبط می‌دانند و در این زمینه هم نظر هستند که التهاب مزمن می‌تواند در شروع بیماری مذکور نقش داشته باشد.

دکتر چنگ، نویسنده اصلی مطالعه، اضافه می‌کند: «بیماری آلزایمر یک بیماری چالش برانگیز به دلیل‌عدم وجود درمان موثر است. با این حال محور مغز-روده پتانسیل بالایی به منظور درمان اختلالات مغزی از خود نشان داده است.»

استفاده از هوش مصنوعی برای کشف مسیرهای نهفته در پس بیماری در آلزایمر
اگر بتوان از اتصال مضر متابولیت‌ها با گیرنده‌ها جلوگیری کرد، احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر را نیز می‌توان کاهش داد. برای شناسایی جفت‌های متصل شونده، محققانی که در مطالعه حاضر بودند ابتدا یک تجزیه و تحلیل ژنتیکی برای شناسایی رابطه میان ۴۰۸ گیرنده و بیماری آلزایمر انجام دادند.

محققان با استفاده از کد ژنتیکی این گیرنده ها، از منابع هوش مصنوعی (AI) موجود برای پیش بینی شکل پروتئین‌های قابل اتصال، استفاده کردند. این روش دید خوبی از شکل نواحی اتصال گیرنده‌ها به دست می‌دهد.

در ادامه محققان توانستند پیش بینی کنند که کدام متابولیت‌ها و چگونه به این گیرنده‌ها متصل می‌شوند. بیشتر متابولیت‌های کشف شده لیپید یا متابولیت‌های لیپید مانند بودند.

و اما اهداف درمانی جدید برای آلزایمر؟
محققان همچنین چگونگی پاسخ این گیرنده‌ها به میکروبیوم افراد مبتلا به بیماری آلزایمر را بررسی کردند. آن‌ها با بررسی باکتری‌هایی که در میکروبیوم افراد مبتلا به بیماری آلزایمر فراوان هستند، دو متابولیت آگماتین و فنتیل آمین را شناسایی کردند که به ترتیب توسط باکتروئیدس فراژیلیس و رومینوکوک به وفور تولید می‌شوند.

سپس محققان تصمیم گرفتند با استفاده از سلول‌های بنیادی افراد مبتلا به آلزایمر، تاثیر این متابولیت‌ها را بر نورون‌های بیماران زیر نظر بگیرند.

آن‌ها دریافتند که آگماتین سطوح p-tau181، p-tau205، و پروتئین تاو کل را کاهش می‌دهد. مطالعات بیشتر روی فنتیل آمین نیز نشان داد که این متابولیت به طور قابل توجهی سطوح p-tau181، p-tau205 و تاو کل را در نورون‌ها به صورت وابسته به دوز کاهش می‌دهد.

این یک یافته امیدوار کننده است، زیرا تجمع بیش از حد پروتئین تاو با ایجاد بیماری آلزایمر مرتبط است.

چنگ گفت: «در مطالعات کنونی، ما صرفا فسفوریلاسیون تاو را اندازه‌گیری کردیم، زیرا فسفوریلاسیون تاو یک سنجش قوی و دقیق است. ما همچنین در حال انجام مطالعات پیش بالینی (حیوانی) بیشتری برای بررسی دقیق‌تر اثربخشی متابولیت‌های روده (به عنوان مثال، آگماتین) هستیم و ممکن است آن را در آزمایشات آینده و در افراد مسن نیز پیگیری کنیم.»

نویسندگان مطالعه خاطرنشان می‌کنند که ۹۹ درصد از آزمایشات بالینی در مورد مداخلات دارویی برای بیماری آلزایمر موفقیت‌آمیز نبوده است و چنگ اضافه می‌کند که یافته‌های آن‌ها می‌تواند به یک هدف جدید اشاره کند:

«این موضوع دقیقا همان فرضیه ما را شکل می‌دهد: بهبود سلامت روده ممکن است بر سطوح تاو در مغز تاثیر بگذارد، از بیماری آلزایمر پیشگیری یا حتی آن را درمان کند. با این حال، برای بررسی بیشتر این فرضیه به تحقیقات بیشتری در آینده نیاز داریم و اکنون با استفاده از نمونه‌های حیوانی و انسانی روی آن کار می‌کنیم.»